3 jaar geleden hadden een vriendin en ik een stedentrip geboekt naar Valencia. Toen nog geen kind en was ik in volle voorbereiding voor mijn bruiloft. Door corona kon de trip niet doorgaan en hoopten wij het jaar erna te gaan. Helaas konden wij nog steeds niet gaan door corona. Inmiddels getrouwd en een paar maanden later zwanger. ‘Als ik van de misselijkheid af ben gaan we!’, zei ik.. Niet wetende dat de misselijkheid niet weg ging. Gelukkig kon de voucher verlengd worden.
Dit is ongeveer de 15e keer dat mijn man en ik tegen elkaar zeggen: ‘nu gaan we echt er iets aan doen, nu echt!’ Een dag later bestellen we sushi. Want het is weekend en op zaterdag eet je niet gezond. Zo hebben wij nog 78 smoesjes en weten wij precies hoe we elkaar over moeten halen. Wij hebben dan ook echt een haat liefde verhouding met eten. Vooral liefde, heel veel liefde. Soms hadden wij liever gehad dat één van ons net even anders was geweest.
Veel gezinnen blijven in het eerste jaar van hun kindje thuis of gaan in Nederland op vakantie. Wij besloten om afgelopen zomer toch naar Frankrijk te gaan. Lova was toen 5 maanden. Daarvoor waren wij een weekendje naar Zeeland geweest en een weekje naar de Veluwe als proef. Niet normaal hoeveel je mee moet nemen! Al snel hadden wij door dat je prioriteiten moet stellen. Zo besloten wij geen badje mee te nemen voor de baby, maar wel onze koffiezetapparaat!
Heeft ze het niet te koud? Eet ze niet te veel? Slaapt ze wel genoeg? Gewoon laten huilen. Gebruik je nu al de andere wagen? Je mag nog niet fietsen. Niet te veel mee kroelen. Doe je wel voorzichtig? Dat is zielig! Gaat het wel goed? Kan ze dat nog niet? Gestopt met borstvoeding…..
